اَلرَّفْقَاءُ [er-refḵâ΄] (حَمْرَاءُ [ḩamrâ΄] vezninde) ve
اَلرَّفِقَةُ [er-refiḵat] (فَرِحَةٌ [feriḩat] vezninde) Memesine رَفَقٌ [refaḵ] ʹârızası uğramış nâkaya denir; yukâlu: نَاقَةٌ رَفْقَاءُ وَرَفِقَةٌ أَيْ مُنْسَدٌّ إِحْلِيلُ خِلْفِهَا وَيُقَالُ بِهَا رَفَقٌ
اَلرَّفْقَاءُ [er-refḵâ΄] (râ’nın fethi ve fâ’nın sükûnuyla ve elifin meddiyle) Mü΄ennesi.
اَلرُّفَقَاءُ [er-rufeḵâ΄] (râ’nın zammı ve fâ’nın fethiyle) Cemʹi. Ve kaçanki yoldaşlar birbirinden ayrılsa رِفْقَةٌ [rifḵat] ismi zâ΄il olur, رَفِيقٌ [refîḵ] ismi zâ΄il olmaz. Ve رَفِيقٌ [refîḵ] vâhide ve cemʹe ıtlâk olunur, صَدِيقٌ [ṡadîḵ] gibi. Kâlallâhu taʹâlâ: ﴿وَحَسُنَ أُولٰئِكَ رَفِيقًا﴾ (النساء، 69) Ve
رَفِيقٌ [refiḵ] Halîm ve selîm olan kimseye de derler, أَخْرَقُ [aḣraḵ]ın zıddıdır ki أَخْرَقُ [aḣraḵ] ḣâ-i muʹceme ve râ-i mühmele ile nâdân ve nâ-hemvâr olan kimsedir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı