اَلرَّوْدَكُ [er-revdek] (جَوْهَرٌ [cevher] vezninde) ve
اَلْمُرَوْدَكُ [el-murevdek] (مجَوْهَرٌ [mucevher] vezninde) Dil-ber ve hûb-endâm, müstesnâ tâze civâna denir; mü΄ennesi رَوْدَكَةٌ [revdeket] ve مُرَوْدَكَةٌ [murevdeket]tir; yukâlu: غُلَامٌ رَوْدَكٌ وَمُرَوْدَكٌ وَجَارِيَةٌ رَوْدَكَةٌ وَمُرَوْدَكَةٌ أَيْ فِي عُنْفُوَانِهِمَا حَسَنَا الْخَلْقِ Ve مُرَوْدَكٌ [murevdek] ve مُرَوْدَكَةٌ [murevdeket] kelimelerinin mîm’leri meftûh olmak da câ΄izdir. Bu sûrette rubâʹî olurlar, yaʹnî رَوْدَكَةٌ [revdeket]ten ism-i mefʹûl olmayıp حَبَوْكَرٌ [ḩabevker] gibi rubâʹiyyü’l-asl olurlar, pes vezni فَعَوْلَلٌ [feʹavlel] olur. Ve Muzhir’de فَوْعَلَbâbında شَبَابٌ رَوْدَكٌ أَيْ نَاعِمٌ ʹibâretiyle de resîde-i nazardır. Kaldı ki zikri âtî رَوْدَكَةٌ [revdeket] kavl-i sânîden âbîdir, fe’lyunzar.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı