اَلصَّحَلُ [eṡ-ṡaḩal] (fethateynle) Ses boğuk olmak, ʹalâ-kavlin boğuklukla tîz olmak maʹnâsınadır. Ve ʹinde’l-baʹz adamın sadrında huşûnet peydâ olup ses çatallanmaktan ʹibârettir ki düz çıkmaz olur, soğuk eserinden yâhûd balgam ve nezle makûlesi ʹârızadan olur; yukâlu: صَحِلَ صَوْتُهُ صَحَلًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا بَحَّ أَوِ احْتَدَّ فِي بَحَحٍ أَوْ هُوَ خُشُونَةٌ فِي الصَّدْرِ وَانْشِقَاقٌ فِي الصَّوْتِ مِنْ غَيْرِ أَنْ يَسْتَقِيمَ
اَلْأَصْحَلُ [el-aṡḩal] (أَحْمَرُ [aḩmer] vezninde) ve
اَلصَّحِلُ [eṡ-ṡaḩil] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) صَحَلٌ [ṡaḩal] ile muttasıf adama denir.
اَلصَّحَلُ [eṡ-ṡaḩal] (fethateynle) Âvâz boğukluğu, بُحُوحَةٌ [buḩûḩat] maʹnâsına; yukâlu: صَحِلَ الرَّجُلُ يَصْحَلُ صَحَلًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا صَارَ أَبَحَّ
اَلصَّحِلُ [eṡ-ṡaḩil] (ṡâd’ın fethi ve ḩâ’nın kesriyle) Âvâzı boğulan kimse; yukâlu: رَجُلٌ صَحِلُ الصَّوْتِ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı