اَلصَّفَاةُ [eṡ-ṡafât] (حَصَاةٌ [ḩaṡât] vezninde) Aslâ nesne inbât eylemez olan iri ve yalçın düz taşa denir; cemʹi صَفَوَاتٌ [ṡafavât] gelir fetehâtla ve صَفَا [ṡafâ] gelir حَصَا [ḩaṡâ] vezninde ve cemʹü’l-cemʹi أَصْفَاءٌ [aṡfâ΄] gelir ve صُفِيٌّ [ṡufiyy] gelir ṡâd’ın zammı ve fâ’nın kesriyle ve صِفِيٌّ [ṡifiyy] gelir ṡâd’ın kesriyle.
اَلصَّفَاةُ [eṡ-ṡafât] (ṡâd’ın fethi ile) Yüzü düz olan taş, صَخْرَةٌ مَلْسَاءُ maʹnâsına. Ve fi’l-meseli: “مَا تَنْدَى صَفَاتُهُ” Ve maʹnâ-yı mesel “Onun kayası nem-nâk olmaz” demektir, yaʹnî onda sehâ eseri yoktur.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı