اَلصَّفْوُ [eṡ-ṡafv] (عَفْوٌ [ʹafv] vezninde) ve
اَلصَّفَاءُ [eṡ-ṡafâ΄] (وَفَاءٌ [vefâ΄] vezninde) ve
اَلصُّفُوُّ [eṡ-ṡufuvv] (عُلُوٌّ [ʹuluvv] vezninde) Bir nesne bulanık olmayıp duru olmak maʹnâsınadır; yukâlu: صَفَا الْمَاءُ يَصْفُو صَفْوًا وَصَفَاءً وَصُفُوًّا نَقِيضُ كَدِرَ Ve havâ yüzü ayaz olmak maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: صَفَا الْجَوُّ إِذَا لَمْ تَكُ فِيهِ لَطْخَةُ غَيْمٍ Ve nâkanın sütü firâvân olmak maʹnâsınadır; yukâlu: صَفَتِ النَّاقَةُ صَفْوًا وَيُقَالُ صَفُوَتِ النَّاقَةُ صَفَاوَةً مِنَ الْبَابِ الْخَامِسِ إِذَا صَارَتْ غَرِيزَةَ اللَّبَنِ
اَلصَّفْوُ [eṡ-ṡafv] (ṡâd’ın fethi ve fâ’nın sükûnuyla) Bir nesnenin sâfîsin almak; tekûlu: صَفَوْتُ الْقِدْرَ إِذَا أَخَذْتَ صَفْوَتَهَا Ve bir nesnenin hâlisine dahi derler, ʹalâ-mâ merre ânifen.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı