اَلصَّهْوَةُ [eṡ-ṡahvet] (قَهْوَةٌ [ḵahvet] vezninde) At kısmının sırtının iki yanına denir ki teğeltinin kanatları onların üzerine gelip kapanır, ʹalâ-kavlin fârisin oturacak yerine denir ki tamâm arkası olur; yukâlu: إِسْتَوَى عَلَى صَهْوَةِ الْفَرَسِ وَهِيَ مَا أَسْهَلَ مِنْ نَاحِيَتَيْ سَرَاةِ الْفَرَسِ أَوْ مَقْعَدُ الْفَارِسِ مِنْهُ Ve deve hörgücünün geri yanına denir ki oraya rükûb olunur; cemʹi صَهَوَاتٌ [ṡahevât] gelir fetehâtla ve صِهَاءٌ [ṡihâ΄] gelir ṡâd’ın kesriyle. Ve tepenin üstünde olan kuleye ve burca denir. Ve şol oturaklı alçak yere denir ki güm-râh olan develer oraya kasd ve îvâ ederler. Ve dağlarda olan mağara ve kesmelik makûlesine denir ki onda yağmur suları irkilir; cemʹi صِهَاءٌ [ṡihâ΄] gelir ṡâd’ın kesriyle.
اَلصَّهْوَةُ [eṡ-ṡahvet] (ṡâd’ın fethi ve hâ’nın sükûnuyla) Teğeltilik ki at arkasında teğelti durduğu yerdir. Ve her dağın ziyâde mürtefiʹ yerine dahi صَهْوَةٌ [ṡahvet] derler. Ve Ebû ʹAmr eyitti: صَهْوَةٌ [ṡahvet] su eğlendiği yere derler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı