اَلْعَنَجُ [el-ʹanec] (fethateynle) Deveye vech-i mezkûr üzere baş öğretmek maʹnâsından ismdir, o hâlete ıtlâk olunur. Ve
عَنَجٌ [ʹanec] Şeyh maʹnâsınadır; ġayn-ı muʹceme de lügattır.
اَلْعَنْجُ [el-ʹanc] (ʹayn’ın fethi ve nûn’un sükûnuyla) Devenin râkibi, yularını kuvvetle çekip kıç ayakları üzere redd edip alıkomak yâhûd çekip geri döndürmek maʹnâsınadır, tâ ki yulara alışıp gitmekte ve durmakta muʹallem olup baş öğrene; yukâlu: عَنَجَ الْبَعِيرَ عَنْجًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا جَذَبَ خُطَامَهُ فَيَرُدَّهُ عَلَى رِجْلَيْهِ وَذَلِكَ عِنْدَ التَّعْلِيمِ Kâle’ş-şârih ve minhu’l-meselu: “عَوْدٌ يُعَلَّمُ العَنَجَ” Ve عَوْدٌ [ʹavd] ʹayn’ın fethiyle, koca deveye denir; bundan ism عَنَجٌ [ʹanec]dir fethateynle, ke-mâ se-yuzkeru.
اَلْعَنَجُ [el-ʹanec] (fethateynle) İsmdir, deve baş öğrenmek maʹnâsına. Ve fi’l-meseli: “عَوْدٌ يُعَلَّمُ الْعَنَجَ” Ve عَوْدٌ [ʹavd] (ʹayn’ın fethiyle) koca deveye derler.
اَلْعَنْجُ [el-ʹanc] (ʹayn’ın fethi ve nûn’un sükûnuyla) Deveye baş öğretmekten bir nevʹdir, yularını çekip geri kıçı üzerine redd etmekle; yukâlu: عَنَجْتُ الْبَعِيرَ أَعْنُجُهُ مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ Ve
عَنْجٌ [ʹanc] Kovaya yardım için ip bağlamağa dahi derler; yukâlu: عَنَجْتُ الدَّلْوَ عَنْجًا ve minhu kavluhum: هَذَا قَوْلٌ لَا عَنْجَ لَهُ إِذَا أُرْسِلَ عَلَى غَيْرِ رَوِيَّةٍ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı