اَللِّحْيَةُ [el-liḩyet] (lâm’ın kesriyle) Sakala denir ki hilye-i çehre-i insânîdir; cemʹi لِحَى [liḩâ] gelir lâm’ın kesriyle ve elifin kasrıyla ve لُحَى [luḩâ] gelir lâm’ın zammıyla, ذِرْوَةٌ [žirvet] ve ذُرَى [žurâ] gibi. Ve nisbetinde لَحَوِيٌّ [leḩaviyy] denir lâmın kesri ve ḩâ’nın fethiyle; ve minhu kavluhum: “مَنْ طَالَتْ لِحْيَتُهُ قَصُرَتْ فِطْنَتُهُ” وَهِيَ شَعْرُ الْخَدَّيْنِ وَالذَّقَنِ Mütercim der ki bu لِحَاءٌ [liḩâ΄] maʹnâsından ki kabuğa denir me΄hûzdur, zîrâ çehrenin kabuğu menzilindedir.
اَللِّحْيَةُ [el-liḩyet] (lâm’ın kesri ve ḩâ’nın sükûnuyla) Sakal ki maʹrûftur.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı