اَلْمَتْشُ [el-metş] (mîm’in fethi ve tâ-yı fevkiyyenin sükûnuyla) Bir nesneyi bir nesneden parmaklar ile ayırmak maʹnâsınadır; yukâlu: مَتَشَ الشَّيْءَ مَتْشًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا فَرَّقَهُ بِأَصَابِعِهِ Ve nâkanın memesini sığayarak yapça yapça sağmak maʹnâsınadır; yukâlu: مَتَشَ أَخْلاَفَ النَّاقَةِ إِذَا احْتَلَبَهَا إِحْتِلاَبًا ضَعِيفًا Ve
مَتْشٌ [metş] وَبْشٌ [vebş] maʹnâsınadır ki genç adamların tırnaklarında hâdis olan beyâza denir. Ve basarda olan zaʹf ve ʹillete denir; yukâlu: فِي بَصَرِهِ مَتْشٌ أَيْ سُوءٌ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı