اَلْمِصْبَاحُ [el-miṡbâḩ] (مِفْتَاحٌ [miftâḩ] vezninde) Çerâğa denir ki âlet-i tenvîr ü ziyâdır; yukâlu: أَصْبَحَ مِصْبَاحًا أَيْ سِرَاجًا Ve şol nâkaya denir ki pek tüvânâ olmakla kuvvetinden nâşî yatağında sabâhlayıp nehâr mürtefiʹ olmadıkça merʹâya gitmez ola, zîrâ zaʹîf olanlar hemân erkenden merʹâya hücûm ederler. Ve enli ve yassı mızrak yalmanına denir. Ve bir nevʹ büyük kâseye denir ki onunla صَبُوحٌ [ṡabûḩ] içerler ve ona مِصْبَحٌ [miṡbaḩ] dahi derler, مِنْبَرٌ [minber] vezninde.
اَلْمِصْبَاحُ [el-miṡbâḩ] (mîm’in kesriyle) Çırak, سِرَاجٌ [sirâc] maʹnâsına. Ve
مِصْبَاحٌ [miṡbâḩ] Şol nâkaya derler ki yatağında sabâhlayıp tamâm kuşluk olmayınca otlağa gitmeye. Aṡmaʹî eyitti: Devede bu makbûl hâlettir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı