اَلْمَصَّانُ [el-maṡṡân] (mîm’in fethiyle) Sıfattır, mü΄ennesi مَصَّانَةٌ [maṡṡânet]tir. Ve ʹArablar bunları şetm ve düşnâm mevkiʹinde îrâd ederler; yekûlûne: يَا مَصَّانُ وَلِلْمَرْأَةِ يَا مَصَّانَةُ أَيْ يَا مَاصَّ بَظْرِ أُمِّهِ أَوْ رَاضِعَ الْغَنَمِ لُؤْمًا “Behey anasının fercinin ortasında dılak dedikleri et pâresini emip sorucu yâdigâr!” yâhûd “Hisset ve le΄âmetinden nâşî komşu yâhûd misâfir işitmesin diye koyunu ve keçiyi sağmayıp memesini ağzına alıp emip sorur olan bergüzâr!” demektir. Ve le΄îm ve nâkese ʹArablar مَاصَّانُ [mâṡṡân] ıtlâk ederler; yekûlûne: وَيْلِي عَلَى مَاصَّانِ بْنِ مَاصَّانِ وَلِلْمَرْأَةِ عَلَى مَاصَّانَةَ بْنِ مَاصَّانَةَ أَيْ لَئِيمِ بْنِ لَئِيمِ Ve مَاصَّانُ [maṡṡân] lafzındaki elif mübâlaga içindir, aslı مَصَّانُ [maṡṡân]dır.
اَلْمَصَّانُ [el-maṡṡân] (mîm’in fethiyle) Emip soran kimse.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı