اَلْمُنَخَّلُ [el-Munaḣḣal] (مُعَظَّمٌ [muʹażżam] vezninde) Bir şâʹirdir; ve minhu’l-meselu: “لَا أَفْعَلُهُ حَتَّى يَؤُوبَ الْمُنَخَّلُ” Yaʹnî “Munaḣḣal gittiği yerden ricʹat edince kadar onu işlemem.” Mezbûr bir husûs için bir semte ʹazîmet edip bir dahi ʹavdet eylememekle te΄bîd için darb-ı mesel oldu.
اَلْمُنْخُلُ [el-munḣul] (mîm’in ve ḣâ’nın zammıyla fethiyle) Un eleyecek eleğe denir. Ve bu kıyâstan hâric olan ism-i âletlerdendir.
اَلْمُنَخَّلُ [el-Munaḣḣal] (mîm’in zammı ve ḣâ’nın fethi ve teşdîdiyle) Bir şâʹirin ismi; yukâlu: لَا أَفْعَلُهُ حَتَّى يَؤُوبَ الْمُنَخَّلُ كَمَا يُقَالُ حَتَّى يَؤُوبَ الْقَارِظُ الْعَنَزِيُّ Ve إِيَابٌ [iyâb] rücûʹ maʹnâsınadır. Ve قَارِظٌ [ḵâriż] selem yaprağı devşirene derler, mezbûr selem yaprağı devşirmeğe gittikte nâ-bedîd olup hayâtı ve memâtı nâ-maʹlûm olmağın “حَتَّى يَؤُوبَ الْقَارِظُ الْعَنَزِيُّ” dediler. Ve مُنَخَّلٌ [munaḣḣal]da dahi hâl böyledir.
اَلْمُنْخُلُ [el-munḣul] (mîm’in ve ḣâ’nın zammıyla) Elek dedikleri âlet ki onunla un elerler.Mîm’in ve ʹaynü’l-fiʹlin zammıyla gelen ism-i âletlerin biri budur. Ve ḩâ’nın fethiyle dahi lügattir, مُنْصُلٌ [munṡul] ile مُنْصَلٌ [munṡal] gibi ki مُنْصُلٌ [munṡul] kılıçtır, seyf maʹnâsına.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı