خُذْ [ḣuž] (ḣâ’nın zammı ve žâl’ın sükûnuyla) Emrdir أَخْذٌ [aḣž]dan. Ve bunun aslı أُأْخُذْ dur, hemzeteyni sakîl gördüklerinden ötürü hazf ettiler tahfîf için. Ve أَكْلٌ kelimesinden ve أَمْرٌ kelimesinden ve bunlara şebîh olanlardan emr bu üslûb üzere gelir. Ve ʹArabların خُذْ عَنْكَ dedikleri خُذْ مَا أَقُولُ وَدَعْ عَنْكَ الشَّكَّ وَالْمِرَاءَ maʹnâsınadır. Ve مِرَاءٌ [mirâ΄] mîm’in kesriyle şübhe maʹnâsınadır; ve yukâlu: خُذِ الْخِطَامَ وَخُذْ بِالْخِطَامِ بِمَعْنًى Yaʹnî bâ ile ve bâ’sız bir maʹnâya istiʹmâl olunur. Ve خِطَامٌ [ḣitâm] ḣâ-i muʹcemenin kesriyle ve ṯâ-i mühmele ile yular maʹnâsınadır ki davarı onunla yederler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı