اَلْخُسُفُ [el-ḣusuf] (zammeteynle) Bir mekân yer yarılıp yere batmak; yukâlu: خَسَفَ الْمَكَانُ يَخْسِفُ خُسُوفًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا ذَهَبَ فِي الْأَرْضِ Ve
خُسُوفٌ [ḣusûf] Göz ziyâde zaʹîf olmadan batıp içeri gitmeğe dahi derler. Ve ay tutulmağa dahi derler, خُسُوفُ الْقَمَرِ maʹnâsına. Ve evlâ ve efsah budur ki خُسُوفٌ [ḣusûf] kamere, كُسُوفٌ [kusûf] şemse nisbet olunup خَسَفَ الْقَمَرُ وَكَسَفَتِ الشَّمْسُ dediler, Šaʹleb rivâyeti üzere.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı