Mütercim-i hakîr der ki İbn Sînâ, Ḵânûn’da Câlînûs’tan nakl eylemiştir ki خَصِيٌّ [ḣaṡiyy] beş gûne olur: husyesi ve ḵaḋîbi maʹan katʹ olunur yâhûd yalnız husyesi yâhûd yalnız ḵaḋîbi katʹ olunur yâhûd فَخِذٌ [feḣiž]i şakk olunup ḵaḋîbi o şakka idhâl olunup üzeri dikilir ve tebevvül için كَمَرَةٌ [kemeret] taşrada kalır yâhûd ber-minvâl-i muharrer göbeği altında ḵaḋîbi setr olunur. Pes bu vechin iki evvelki sûretlerinden nesli munkatıʹ olur. İntehâ. Ve
خَصِيٌّ [ḣaṡiyy] (غَنِيٌّ [ġaniyy] vezninde) Istılâh-ı şuʹarâdan şol şiʹr ve kasîdeye denir ki onda tagazzül ve teşbîb vâkiʹ olmaya; yukâlu: شِعْرٌ خَصِيٌّ أَيْ لَمْ يُتَغَزَّلْ فِيهِ Ve bir mevziʹ ve iki feres ismidir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı