الرِّدْءُ [er-rid΄] (râ’nın kesri ve dâl’ın sükûnuyla) ʹAvn yaʹnî muʹîn ve yâver maʹnâsınadır; yukâlu: هُوَ رِدْءٌ لَهُ يَنْصُرُهُ أَيْ عَوْنٌ Ve mâdde maʹnâsınadır ki her şey΄in asl ve mâye ve tînet ve cevherinden ʹibârettir; cismi medd ve teksîr eden eczâ-yı asliyye olacaktır. Ve
رِدْءٌ [rid΄] Yükün bir dengine denir; عِدْلٌ [ʹidl] maʹnâsına. İkisine رِدْئَيْنِ [rid΄eyn] denir; tekûlu: عَدِّلُوا الرِّدْئَيْنِ أَيِ الْعِدْلَيْنِ Ve ağır nesneye denir; ثَقِيلٌ [šamp;aḵîl] maʹnâsına. Şârih”وَالْعِدْلُ الثَّقِيلُ” nüshasını ki vâv’sızdır, tahti΄e eylemiştir, lâkin Munâvî vâv ile hatâdır, zîrâ Muḩkem ve ʹUbâb’da bilâ-vâv mersûmdur demekle, pes savâb olan yükün ağır olan dengine denmek olur, lâkin Esâs’ta bunun muhâlifidir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı