اَلسَّحَابَةُ [es-seḩâbet] (sîn’in fethiyle) Buluta denir, havâ yüzünde müncer olduğu için. Cemʹi سَحَابٌ [seḩâb] gelir ve سُحُبٌ [suḩub] gelir zammeteynle ve سَحَائِبُ [seḩâ΄ib] gelir, عَجَائِبُ [ʹacâ΄ib] vezninde. Ve ʹArablar سَحَابَةٌ [seḩâbet] ile tûl-i müddetten ve müddet-i tavîleden kinâye ederler, çekilip gittiği için, meselâ: مَا أَفْعَلُهُ سَحَابَةَ يَوْمِي derler, طُولَ يَوْمِي maʹnâsını irâde ederler, ve أَقَمْتُ عِنْدَهُ سَحَابَةَ نَهَارِي derler, “Bütün gündüz yanında ikâmet eyledim” maʹnâsına. Ve
سَحَابٌ [Seḩâb] Ḋirâr b. el-Ḣattâb nâm kimsenin kılıcı ismidir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı