Ḩarîrî merhûmun Durre’de beyânı üzere سُوقَةٌ [sûḵat] lafzını أَهْلُ سُوقٍ maʹnâsına istiʹmâl galattır, zîrâ سُوقَةٌ [sûḵat] raʹiyyet ve zîr-destâna denir; şâh ve vâlî onları irâde ettikleri semt ve mahalle sevk ettikleri için ıtlâk olunmuştur. Kaldı ki أَهْلُ سُوقٍ olana سُوقِيٌّ [sûḵiyy] denir yâ-yı nisbetle ve cemʹinde سُوقِيُّونَ [sûḵiyyûn] denir. İntehâ. Ve
سُوقَةُ الطُّرْثُوثِ [sûḵatu’ṯ-ṯuršamp;ûšamp;] Kolgan dikeni dedikleri nebâtın bir parmak mikdârı yukarısından aşağıcasına denir. Ve Muḩammed b. Sûḵa tâbiʹîndendir, tahdîs husûnda mübâlâtı olmamakla ʹisyândan hâlî olmaz idi.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı