اَلْقُبُلُ [el-ḵubul] (zammeteynle) Öne denir ki art mukâbilidir; yukâlu: جَاءَ مِنْ قُبْلٍ وَقُبُلٍ ضِدُّ دُبْرٍ وَدُبُرٍ Ve
قُبْلُ الْجَبَلِ [ḵublu’l-cebel] (ḵâf’ın zammıyla) Dağın yöresine ıtlâk olunur; yukâlu: يَمْشِي مِنْ قُبْلِ الْجَبَلِ أَيْ مِنْ سَفْحِهِ Ve
قُبْلُ الزَّمَنِ [kublu’z-zemen] Mevsimin evvel hengâmına ıtlâk olunur; yukâlu: كَانَ ذَلِكَ فِي قُبْلِ الصَّيْفِ أَيْ فِي أَوَّلِهِ Ve
قُبْلٌ [ḵubl] Doğru cihete ıtlâk olunur; ve minhu kavluhum: إِذًا أُقْبِلُ قُبْلَكَ أَيْ أَقْصِدُ قَصْدَكَ وَأَتَوَجَّهُ نَحْوَكَ Ve
قُبُلٌ [ḵubul] (zammeteynle) ʹAyân ve âşikâre maʹnâsınadır, ke-mâ se-yuzkeru.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı