الْبَهْءُ [el-beh΄] (bâ’nın fethi ve hâ’nın sükûnuyla) ve
الْبُهُوءُ [el-buhû΄] (قُعُودٌ [ḵuʹûd] vezninde) ve
الْبَهَاءُ [el-behâ΄] (سَلاَمٌ [selâm] vezninde) Bir nesneye alışıp üns ü ülfet eylemek ve dadanmak maʹnâsınadır; yukâlu: بَهَأَ بِهِ وَبَهِئَ وَبَهُؤَ بَهْئًا وَبُهُوءًا وَبَهَاءً مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ وَالرَّابِعِ وَالْخَامِسِ إِذَا أَنِسَ بِهِ Ve şuʹûr ve idrâk maʹnâsınadır; yukâlu: مَا بَهَأْتُ لَهُ أَيْ مَا فَطِنْتُ Ve
بَهْءٌ [beh΄] (مَنْعٌ [menʹ] vezninde) Hâneyi esâsü’l-beyt taʹbîr olunan eşyâdan hâlî eylemek, yaʹnî âher yere nakl edip hâneyi boşaltmak maʹnâsınadır. ʹalâ-kavlin yırtıp paralamak maʹnâsınadır ki bunda beytten murâd beyt-i Aʹrâb ve ahşam olan çadır ve obadır; yukâlu: بَهَأَ الْبَيْتَ بَهْئًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا أَخْلاَهُ مِنَ الْمَتَاعِ أَوْ خَرَقَهُ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı