Kamus-ı Muhit - شل maddesi

اَلشَّلَلُ [eş-şelel] (fethateynle) Sevbe isâbet eden şol siyâh lekeye denir ki gasl ile zâ΄il olmaya; yukâlu: مَا هَذَا الشَّلَلُ بِثَوْبِكَ وَهُوَ سَوَادٌ أَصَابَهُ وَلَا يَذْهَبُ بِغَسْلِهِ Ve

شَلَلٌ [şelel] ve

شَلٌّ [şell] (teşdîd ile) Masdar olurlar, davarı ardından sürüp kovmak maʹnâsınadır; yukâlu: شَلَّ الْإِبِلَ شَلَلًا وَشَلًّا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا طَرَدَهُ Ve el çolak olmak maʹnâsınadır ki rûh çekilip yâbis olmaktan ʹibârettir yâhûd el bi’l-külliyye zâ΄il olmak maʹnâsınadır; yukâlu: شَلَّتْ يَدُهُ شَلًّا وَشَلَلًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا يَبِسَتْ أَوْ ذَهَبَتْ وَيُقَالُ شُلَّتْ عَلَى الْمَجْهُولِ Ve ʹArablar üstâd-ı tîr-endâza ok attıkta duʹâ edip لَا شَلَلًا ve لَا شَلَالِ ve لَا تَشْلَلْ يَدُكَ derler, elin dâ΄imâ sağ ve dürüst olsun demektir. Burada شَلَالِ [şelâli] قَطَامِ [ḵaṯâmi] veznindedir ve لَا تَشْلَلْ nehy bünyesiyledir. Şârih der ki kezâlik لَا شَلَلَ وَلَا عَمًى derler, elin ve gözün dürüst olsun demektir ve لَا شَلَّ عَشْرُكَ derler عَشْرٌ [ʹaşr]den murâd on parmağıdır. Ve

شَلٌّ [şell] Göz peyderpey yaş salıverip akıtmak maʹnâsınadır; tard maʹnâsındandır; yukâlu: شَلَّتِ الْعَيْنُ دَمْعَهَا شَلًّا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا أَرْسَلَهَا Mütercim der ki ümmehât-ı sâ΄irede شَلٌّ [şell] dikişi seyrek seyrek dikmek yaʹnî ilmek maʹnâsına da mersûm olmakla mü΄ellif ondan sükût eylemiştir.

Vankulu Lugatı - شل maddesi

اَلشَّلُّ [eş-şell] (şîn’in fethi ve lâm’ın teşdîdiyle) Deveyi sürmek; tekûlu: شَلَلْتُ الْإِبِلَ أَشُلُّهَا شَلَّا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا طَرَدْتَهَا وَمَرَّ فُلَانٌ يَشُلُّهُمْ بِالسَّيْفُ أَيْ يَكْسَؤُهُمْ وَيَطْرُدُهُمْ Ve كَسْءٌ [kes΄] hemze ile bir nesnenin ardına gitmeğe derler. Ve

شَلٌّ [şell] Bezi terzi olan kimse iylemeğe dahi derler; tekûlu: شَلَلْتُ الثَّوْبَ إِذَا خِطْتَهُ خِيَاطَةً خَفِيفَةً