Kamus-ı Muhit - شك maddesi

اَلشَّكُّ [eş-şekk] (şîn’in fethi ve kâf’ın teşdîdiyle) Şübhe ve gümân maʹnâsınadır ki yakîn mukâbilidir; cemʹi شُكُوكٌ [şukûk]tur; yukâlu: مَا فِيهِ شَكٌّ وَهُوَ خِلَافُ الْيَقِينِ Mütercim der ki شَكٌّ [şekk] mâddesi Miṡbâḩ’ta mebsûttur, fe’lyurâcaʹ. Ve

شَكٌّ [şekk] Masdar olur, şübhe ve gümân eylemek maʹnâsına; yukâlu: شَكَّ فِي الْأَمْرِ شَكًّا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا ارْتَابَVe

شَكٌّ [şekk] Kemikte olan azca çatlağa denir; yukâlu: فِي ضِلَعِهِ شَكٌّ أَيْ صُدَيْعٌ صَغِيرٌ فِي الْعَظْمِ Ve bir gûne dârû ismidir ki fâreyi ihlâk eder; Ḣorâsân’da vâkiʹ gümüş maʹdeninden celb olunur, Türkîde sıçan otu derler, beyâzı ve sarısı olur. Ve

شَكٌّ [şekk] Mızrağı deri ve et ve kemiğe işletip tâ ötesine kadar geçirmek maʹnâsınadır; yukâlu: شَكَّهُ بِالرُّمْحِ شَكًّا إِذَا انْتَظَمَهُ بِهِ يَعْنِي خَرَقَهُ إِلَى الْعَظْمِ Ve silâhlanmak maʹnâsınadır; yukâlu: شَكَّ فِي السِّلَاحِ إِذَا دَخَلَ فِيهِ Ve devenin kolları yanlarına yapışmak maʹnâsınadır ki bî-tâblığından olup aksamağa başlar; yukâlu: شَكَّ الْبَعِيرُ إِذَا لَزِقَ عَضُدُهُ بِالْجَنْبِ Ve bir nesneye nevʹan meyl eylemek maʹnâsınadır; tekûlu: شَكِكْتُهُ وَإِلَيْهِ شَكًّا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا رَكَنْتَ Ve hâneleri bir çırpıda sıravardı yapmak maʹnâsınadır; yukâlu: شَكُّوا بُيُوتَهُمْ إِذَا جَعَلُوهَا عَلَى طَرِيقَةٍ وَاحِدَةٍ

Vankulu Lugatı - شك maddesi

اَلتَّشَكُّكُ [et-teşekkuk] (fethateynle ve kâf-ı evvelin zammı ve teşdîdiyle) Bi-maʹnâhu; yukâlu: شَكَكْتُ فِي كَذَا وَتَشَكَّكْتُ Ve

شَكٌّ [şekk] Deve bir mikdâr kısmağa da derler; yukâlu: شَكَّ الْبَعِيرُ يَشُكُّ شَكًّا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا ظَلَعَ ظِلْعًا خَفِيفًا Ve

شَكٌّ [şekk] Bir nesneye lâzım olup muttasıl olmağa da derler. Ve

شَكٌّ [şekk] Gönderle bir nesneyi yırtmağa dahi derler; tekûlu: شَكَكْتُ بِالرُّمْحِ إِذَا خَرَقْتَ بِهِ