اَلشَّنُّ [eş-şenn] (şîn’in fethi ve nûn’un teşdîdiyle) Dağıtmak maʹnâsınadır; yukâlu: شَنَّ الْمَاءَ عَلَى الشَّرَابِ شَنًّا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا فَرَّقَهُ Ve düşman üzere her taraftan çapul ile üşüntü ettirmek maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: شَنَّ الْغَارَةَ عَلَيْهِمْ إِذَا صَبَّهَا مِنْ كُلِّ وَجْهٍ Ve
شَنٌّ [şenn] Eski küçük kırbaya denir, شَنَّةٌ [şennet] dahi denir hâ’yla; cemʹi شِنَانٌ [şinân] gelir şîn’in kesriyle. Ve Ḩafṡ b. ʹÖmer b. Murre eş-Şennî sahâbîdir. Ve ʹUḵbe b. Ḣâlid ve ʹÖmer b. el-Velîd ve Ṡalt b. Ḩabîb et-Tâbiʹî eş-Şenniyyûn muhaddislerdir. Ve Şenn b. Aḵṡâ bir cemâʹatin pederidir. Ve minhu’l-meselu: “وَافَقَ شَنٌّ طَبَقَةَ” Mesel-i mezbûr “ط،ب،ق” mâddesinde beyân olundu. Ve Aʹver-i Şennî nâm şâʹir o cemâʹattendir.
شَنٌّ [Şenn] (şîn’in fethi ve nûn’un teşdîdiyle) Bir kabîlenin babası adıdır ʹAbdulḵays’tan ki o Şenn b. Efṡâ b. Abdulḵays’tır ki cedd-i aʹlâları Nizâr’dır. Ve Aʹver-i Şennî nâm kimse onlardandır. Ve fi’l-meseli: “وَافَقَ شَنٌّ طَبَقَةً” Ve طَبَقَةٌ [Ṯabaḵat] fethateynle bir kabîlenin ismidir. Ve meselin aslı budur ki شَنٌّ [Şenn] kabîlesi gâyet şedîd kabîle olmağın kimse ona mukâvim olmazdı;طَبَقَةٌ [Ṯabaḵat] kabîlesi onlara mukâvemet edip intikâm aldıklarında “وَافَقَ شَنٌّ طَبَقَةً” dediler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı