اَلْهِجَاءُ [el-hicâ΄] (كِسَاءٌ [kisâ΄] vezninde) Bir lafzı hurûfuyla taktîʹ eylemek maʹnâsınadır ki hurûfunu elif bâ΄ ve cîm ve dâl diye taʹdâd eylemekten ʹibârettir; tekûlu: هَجَيْتُ حُرُوفَ اللَّفْظِ هِجَاءً إِذَا قَطَعْتَهَا وَعَدَدْتَهَا وَتَقُولُ تَعْلَمُ هِجَاءَ الْحُرُوفِ أَيْ تَعْدِيدَهَا Ve
هِجَاءٌ [hicâ΄] Şekl ve kıyâfet maʹnâsınadır; yukâlu: هَذَا عَلَى هِجَاءِ هَذَا أَيْ عَلَى شَكْلِهِ
اَلتَّهْجَاءُ [et-tehcâ΄] (tâ’nın fethi ve hâ’nın sükûnu ve elifin meddiyle) Bi-maʹnâhu kezâlik; tekûlu: هَجَوْتُهُ هَجْوًا وَهِجَاءً وَتَهْجَاءً Ve
هَجْوٌ [hecv] ʹAvret, erinin sohbetin zemm etmeğe dahi derler; yukâlu: تَهْجُو الْمَرْأَةُ زَوْجَهَا أَيْ تَذُمُّ Ve
هَجْوٌ [hecv] Hurûf-ı hecâyı telaffuz etmeğe dahi derler. Ve
هِجَاءٌ [hicâ΄] (dahi hâ’nın kesriyle) Bu maʹnâyadır; tekûlu: هَجَوْتُ الْحُرُوفَ هَجْوًا وَهِجَاءً إِذَا تَهَجَّيْتَ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı