اَلزَّلَخُ [ez-zelaḣ] (fethateynle) Semirmek maʹnâsınadır; yukâlu: زَلِخَ الرَّجُلُ زَلَخًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا سَمِنَ
اَلزَّلِخُ [ez-zeliḣ] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) Bu dahi sıyrıncak ve tayınacak yere denir.
اَلزَّلْخُ [ez-zelḣ] (zâ’nın fethi ve lâm’ın sükûnuyla) Sıyrıncak yere denir ki yaşlığından yâhûd yalçınlığından ayak tutmamakla kayıp gider ola, مَزَلَّةٌ [mezellet] ve مَزْلَقَةٌ [mezleḵat] gibi. Ve bir ok atımı mesâfeye denir; غَلْوَةُ السَّهْمِ maʹnâsına. Ve
زَلْخٌ [zelḣ] Masdar olur, mızrağın dip demiriyle dürtmek maʹnâsına; yukâlu: زَلَخَهُ بِالرُّمْحِ زَلْخًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا زَجَّهُ
اَلزَّلْخُ [ez-zelḣ] (zâ’nın fethi ve lâm’ın sükûnuyla) Şol yerdir ki yaş olup sıyrıncak olduğu için onda ayaklar dayınır. Ebû Zeyd böyle rivâyet etti: مَقَامٌ زَلْخٌ derler, nitekim مَقَامٌ زَلْجٌ derler sükûn-ı lâm’la ve cîm’le, sıyrıncak yer maʹnâsına.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı