Kamus-ı Muhit - القذف maddesi

اَلْقَذْفُ [el-ḵažf] (ḵâf’ın fethi ve zâl-ı muʹcemenin sükûnuyla) Atmak maʹnâsınadır; yukâlu: قَذَفَ بِالْحِجَارَةِ قَذْفًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا رَمَى بِهَا Ve ehl-i ʹırz hatuna töhmet-i zinâ ile bühtân eylemek maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: قَذَفَ الْمُحْصَنَةَ إِذَا رَمَاهَا بِرِيبَةٍ Ve kusmak maʹnâsına müstaʹmeledir; yukâlu: قَذَفَ فُلاَنٌ إِذَا قَاءَ

اَلْقَذَفُ [el-ḵažef] (fethateynle) ve

اَلْقُذُفُ [el-ḵužuf] (zammeteynle) ve

اَلْقَذُوفُ [el-ḵažûf] (صَبُورٌ [ṡabûr] vezninde) Irak nesneye denir; yukâlu: نَوًى أّيْ جِهَةُ الْقَصْدِ وَنِيَّةٌ وَفَلاَةٌ قَذَفٌ وَقُذُفٌ وَقَذُوفٌ أَيْ بَعِيدَةٌ ʹAlâ-kavlin قَذَفٌ [ḵažef] fethateynle hemân niyyete vasf-ı mahsûstur. Ve

قَذُوفٌ [ḵažûf] Pek baʹîd arz ve beldeye denir ki ifrât-ı buʹdundan nâşî bir kimse oraya varmaz ola; yukâlu: بَلْدَةٌ قَذُوفٌ أَيْ طَرُوحٌ لِبُعْدِهَا

Vankulu Lugatı - القذف maddesi

اَلْقُذَفُ [el-ḵužef] (ḵâf’ın zammı ve žâl’ın fethiyle) Cemʹi.

اَلْقَذْفُ [el-ḵažf] (ḵâf’ın fethi ve žâl’ın sükûnuyla) Taşla atmaktır; yukâlu: هُمْ بَيْنَ حَاذِفٍ وَقَاذِفٍ [Ve] حَاذِفٌ [ḩâžif]le murâd ağaçla atandır ve قَاذِفٌ [ḵâžif]le murâd taşla atandır. Ve

قَذْفٌ [ḵažf] İstifrâg etmeğe de derler; yukâlu: قَذَفَ الرَّجُلُ إِذَا قَاءَ Ve

قَذْفٌ [ḵažf] Bir ehl-i ʹırz kimseye sövmeğe de derler; yukâlu: قَذَفَ الْمُحْصَنَةَ إِذَا رَمَاهَا

اَلْقُذُفُ [el-ḵužuf] (zammeteynle) Bi-maʹnâhu; yukâlu: تِيهٌ قَذَفٌ عَلَى مِثَالِ صَدَفٍ وَصُدُفٍ وَطَنَفٍ وَطُنُفٍ

اَلْقَذَفُ [el-ḵažef] (fethateynle) Uzak sahrâ; yukâlu: تِيهٌ قَذَفٌ وَفَلَاةٌ قَذَفٌ أَيْ بَعِيدَةٌ تُقَاذِفُ بِمَنْ يَسْلُكُهَا Yaʹnî sâlik olanları gûyâ ki atar. Ve تِيهٌ [tîh] tâ-i müsennâtın kesri ve meddiyle sahrâ maʹnâsınadır.