Kamus-ı Muhit - الكبس maddesi

اَلْكُبَّسُ [el-kubbes] (رُكَّعٌ [rukkaʹ] vezninde) Sulb ve şedîd olan dağlara vasf olur; yukâlu: جِبَالٌ كُبَّسٌ أَيْ صِلاَبٌ شِدَادٌ

اَلْكِبْسُ [el-ḵibs] (kâf’ın kesriyle) Kuyu ve ark makûlesini doldurdukları toprağa denir; yukâlu: إِسْتَخْرَجَ كِبْسَ الْوَادِي أَيْ تُرَابُهُ الْمَطْمُومَ Ve büyük başa ıtlâk olunur; yukâlu: رَأْسٌ كِبْسٌ أَيْ كَبِيرٌ Ve balçıktan yapılmış eve ıtlâk olunur; yukâlu: دَخَلَ فِي كِبْسِهِ وَهُوَ بَيْتٌ مِنْ طِينٍ Ve asl ve bünyâd maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: كَرِيمُ الْكِبْسِ أَيِ الْأَصْلِ ve yukâlu: هُوَ فِي كِبْسِ غِنًى أَيْ فِي أَصْلِهِ

اَلْكَبْسُ [el-kebs] (حَبْسٌ [ḩabs] vezninde) Kuyu ve çukur ve çay makûlesini toprakla doldurup örtmek maʹnâsınadır; yukâlu: كَبَسَ الْبِئْرَ وَالنَّهْرَ كَبْسًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا طَمَّهُمَا بِالتُّرَابِ Ve bir adam başını hırkaya çekip setr eylemek maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: كَبَسَ الرَّجُلُ رَأْسَهُ فِي ثَوْبِهِ إِذَا أَخْفَاهُ وَأَدْخَلَهُ فِيهِ Ve

كَبْسٌ [kebs] Dağın dibinde olan mağaraya denir; yukâlu: دَخَلَ الظَّبْيُ بِكَبْسٍ وَهُوَ غَارٌ فِي أَصْلِ الْجَبَلِ Ve bir adam üzere şeb-hûn edip etrâfını ʹasker ile çevirmek maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: كَبَسَ دَارَهُ إِذَا هَجَمَ عَلَيْهِ وَاخْتَلَطَ Ve defʹaten cimâʹ eylemek maʹnâsına müstaʹmeldir ki fercini birden doldurmuş olur; yukâlu: كَبَسَ الْمَرْأَةَ إِذَا جَامَعَهَا مَرَّةً Burada مَرَّةً ʹaded-i vâhide demek değildir.

Vankulu Lugatı - الكبس maddesi

اَلْكِبْسُ [el-kibs] (kâf’ın kesri ve bâ’nın sükûnuyla) Şol topraktır ki harkın üzerine dökerler onu yummak için.

اَلْكَبْسُ [el-kebs] (kâf’ın fethi ve bâ’nın sükûnuyla) Harkı yıkıp örtmek; yukâlu: كَبَسْتُ النَّهْرَ كَبْسًا إِذَا طَمَمْتَهَا بِالتُّرَابِ Ve

كَبْسٌ [kebs] Gâret etmeğe de derler; yukâlu: كَبَسُوا دَارَ فُلاَنٍ إِذَا أَغَارُوا عَلَيْهَا Ve

كَبْسٌ [kebs] Başı hırkaya çekmeğe dahi derler; yukâlu: كَبَسَ رَأْسَهُ مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا أَدْخَلَهُ فِي ثِيَابِهِ