اَلشَّكْدُ [eş-şekd] (şîn’in fethi ve kâf’ın sükûnuyla) Vermek maʹnâsınadır; yukâlu: شَكَدَهُ إِيَّاهُ شَكْدًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا أَعْطَاهُ
اَلشُّكْدُ [eş-şukd] (şîn’in zammıyla) İsmdir, vergiye denir, bahşîş ve ʹatâ maʹnâsına. Ve şükr maʹnâsınadır ki ʹalâ-vechi’t-taʹzîm senâ eylemekten ʹibârettir.
اَلشَّكْدُ [eş-şekd] (şîn’in fethi ve kâf’ın sükûnuyla) ʹAtâ kılmak maʹnâsına masdardır; yukâlu: شَكَدَهُ يَشْكُدُهُ شَكْدًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ أَيْ أَعْطَاهُ
اَلشُّكْدُ [eş-şukd] (şîn’in zammıyla ve kâf’ın sükûnuyla) ʹAtâ.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı