اَلشَّكُورُ [eş-şekûr] (صَبُورٌ [ṡabûr] vezninde) Mübâlaga-i vasfdır, çok şükr ve sipâs eden adama denir; yukâlu: رَجُلٌ شَكُورٌ أَيْ كَثِيرُ الشُّكْرِ Ve azca ʹalef ile iktifâ ederek kuvvet ve simen bulur olan dâbbeye ıtlâk olunur; yukâlu: دَابَّةٌ شَكُورٌ إِذَا صَارَتْ تَسْمَنُ عَلَى قِلَّةِ الْعَلَفِ
اَلشَّكُورُ [eş-şekûr] (şîn’in fethi ve kâf’ın zammıyla) Az ʹalefle iktifâ eden hayvândır.
اَلشُّكُورُ [eş-şukûr] (zammeteynle) شُكْرٌ [şukr]un cemʹi, بَرْدٌ [berd]le بُرُودٌ [burûd] gibi. Ve masdar dahi gelir, فُعُولٌ [fuʹûl] gibi. Ve Bârî taʹâlânın ﴿لَا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزَاءً وَلَا شُكُورًا﴾ (الإنسان 9) buyurduğu kavl-i şerîfi cemʹiyyete ve masdariyyete muhtemeldir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı