اَلشَّكَّازَةُ [eş-şekkâzet] (غَدَّارَةٌ [ġaddâret] vezninde) Şol nefsine kalmış yâdigâra denir ki bir dil-ber mahbûb gördükte hemân karşısında durup tecelluk eder ola; bu dayakçıdan eşnaʹcadır; yukâlu: رَجُلٌ شَكَّازَةٌ إِذَا رَأَى مَلِيحًا وَقَفَ تُجَاهَهُ فَجَلَدَ عُمَيْرَةَ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı