اَلشَّكْزُ [eş-şekz] (شَكْسٌ [şeks] vezninde) ve
اَلشَّكِزُ [eş-şekiz] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) Bed-hûy adama denir; yukâlu: رَجُلٌ شَكْزٌ وَشَكِزٌ أَيْ سَيِّءُ الْخُلُقِ
اَلشَّكْزُ [eş-şekz] (şîn’in fethi ve kâf’ın sükûnuyla) Parmakla dürtmek maʹnâsınadır; yukâlu: شَكَزَهُ شَكْزًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا نَخَسَهُ بِالْإِصْبَعِ Ve bir adamı lisânla âzürde kılmak maʹnâsınadır; yukâlu: شَكَزَهُ إِذَا آذَاهُ بِلِسَانِهِ Ve dürtüp sançmak maʹnâsınadır; yukâlu: شَكَزَهُ بِالرُّمْحِ إِذَا طَعَنَهُ Ve cimâʹ eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: شَكَزَ الْمَرْأَةَ إِذَا جَامَعَهَا Ve
شَكْزٌ [şekz] Vasf olur, bed-hûy kimseye denir, ke-mâ se-yuzkeru.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı