Kamus-ı Muhit - الإبداء maddesi

اَلْإِبْدَاءُ [el-ibdâ΄] (hemzenin kesriyle) Bir nesneyi izhâr eylemek maʹnâsınadır; tekûlu: أَبْدَيْتُهُ إِذَا أَظْهَرْتَهُ Ve kazâ-yı hâcet eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: أَبْدَى الرَّجُلُ إِذَا أَنْجَى

الإِبْدَاءُ [el-ibdâ΄] (hemzenin kesriyle) اِبْتِدَاءٌ [ibtidâ΄] ile maʹnâ-yı sânîde mürâdiftir; yukâlu: أَبْدَأَهُ إِذَا فَعَلَهُ اِبْتِدَاءً Ve bir arzdan arz-ı uhrâya çıkmak maʹnâsınadır; yukâlu: أَبْدَأَ مِنْ أَرْضِهِ إِذَا خَرَجَ لِأُخْرَى Ve yaratmak, halk maʹnâsınadır; yukâlu: أَبْدَأَ اللهُ الْخَلْقَ أَيْ خَلَقَهُمْ Ve numûne ve misâlsiz nesne îcâd eylemek maʹnâsınadır, ve minhu: الْمُبْدِئُ وَالْمُعِيدُ ʹazze ismuhu ve taʹâlâ. Ve söz açmak maʹnâsına istiʹmâl olunur, ve minhu yukâlu: فُلاَنٌ مَا يُبْدِئُ وَمَا يُعِيدُ أَيْ مَا يَتَكَلَّمُ بِبَادِئَةٍ وَلاَ عَائِدَةٍ [Ve] بَادِئَة [bâdi΄et] İbtidâ îrâd olunan kelâma ve عَائِدَة [ʹâ΄idet] ʹavdet olunan kelâma denir.

Vankulu Lugatı - الإبداء maddesi

اَلْإِبْدَاءُ [el-ibdâ΄] (hemzenin kesri ve elifin meddiyle) İzhâr maʹnâsınadır; tekûlu: أَبْدَيْتُهُ إِذَا أَظْهَرْتَهُ Ve

إِبْدَاءٌ [ibdâ΄] Sözü hadden mütecâviz söyleyip zulm etmeğe dahi derler; tekûlu: أَبْدَيْتَ فِي مَنْطِقِكَ أَيْ جُرْتَ مِثْلُ أَعْدَيْتَ

الإِبْدَاءُ [el-ibdâ΄] (hemze’nin kesriyle) Söze başlamak; yukâlu: فُلاَنٌ مَا يُبْدِئُ وَلَا يُعِيدُ أَيْ مَا يَتَكَلَّمُ بِبَادِئَةٍ وَلاَ عَائِدَةٍ Yaʹnî “Ne feth-i kelâm eder ve ne redd-i cevâb eder!” Ve

إِبْدَاءٌ [ibdâ΄] Bir emr-i ʹacîb getirmeğe de derler; yukâlu: أَبْدَأَ فُلاَنٌ أَيْ أَتَى بِأَمْرٍ بَدِيعٍ