اَلْإِبْتِدَادُ [el-ibtidâd] (إِفْتِعَالٌ [iftiʹâl] vezninde) İki kimse bir nesneyi yâhûd bir kimseyi iki tarafından tutmak, ʹalâ-kavlin iki tarafından gelip havâle olmak maʹnâsınadır; yukâlu: إِبْتَدَّاهُ إِبْتِدَادًا إِذَا أَخَذَاهُ مِنْ جَانِبَيْهِ وَأَتَيَاهُ مِنْهُمَا Ve bunda müfred bünyesiyle إِبْتَدَّهُ denmek sahîh olmaz, zîrâ hisse maʹnâsından me΄hûzdur. Ve kâle fi’l-Esâs: اَلسَّبُعَانِ يَبْتَدَّانِ الرَّجُلَ إِذَا أَتَيَاهُ مِنْ جَانِبَيْهِ وَالضَّارِبَانِ يَبْتَدَّانِ الْمَضْرُوبَ وَالتَّوْأَمَانِ يَبْتَدَّانِ أُمَّهُمَا أَيْ يَرْتَضِعَانِ ثَدْيَيْهَا
اَلْإِبْتِدَادُ [el-ibtidâd] İki cânibi tutmak; yukâlu: اَلسَّبُعَانِ يَبْتَدَّانِ الرَّجُلَ إِذَا أَتَيَاهُ مِنْ جَانِبَيْهِ ve kezâlike: الرَّضِيعَانِ يَبْتَدَّانِ أُمَّهُمَا Yaʹnî kuzular ki iki cânibden anaların emseler böyle derler; وَلَا تَقُلْ يَبْتَدُّهَا ابْنُهَا وَلَكِنْ يَبْتَدُّهَا ابْنَاهَا ve yukâlu: لَقِيَ الرَّجُلَانِ زَيْدًا فَابْتَدَّاهُ بِالضَّرْبِ أَيْ أَخَذَاهُ مِنْ نَاحِيَتَيْهِ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı