اَلْأَبْلَقُ [el-eblaḵ] (أَحْمَرُ [aḩmer] vezninde) Vasftır, aklı karalı alaca nesneye denir. Ve ayaklarının siğili uyluklara kadar varmış erkek ata denir, ala bacak taʹbîr olunur; mü΄ennesi بَلْقَاءُ [belḵâ΄]dır. Ve min emsâlihim: “طَلَبَ الْأَبْلَقَ الْعَقُوقَ” Burada أَبْلَقُ [eblaḵ] alaca erkek ata ve عَقُوقٌ [ʹaḵûḵ] gebeye denmekle “Gebe olan erkek at taleb eyledi” demek olur. Husûlü mümkin olmayan nesne taleb eden kimse hakkında darb olunur. Baʹzılar dedi ki عَقُوقٌ أَبْلَقُ sabâh vaktinden müsteʹârdır; عَقٌّ [ʹaḵḵ] lafzındandır ki şakk maʹnâsınadır, inşikâk-ı subh münâsebetiyle ahz olunmuştur. Kâle’ş-şârih ve minhu kavlu’ş-şâʹir: “طَلَبَ الْأَبْلَقَ الْعَقُوقَ فَلَمَّا || لَمْ يَجِدْهُ أَرَادَ بَيْضَ الْأَنُوقِ”
اَلْأَبْلَقُ [el-eblaḵ] (hemzenin ve lâm’ın fethiyle) Alaca olan nesne.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı