اَلْإِبْنُمُ [el-ibnum] (hemzenin kesriyle) Aslı إِبْنٌ dir, mîm zâ΄idedir ve إِبْنٌ gibi hemzesi vasliyyedir; ve minhu kavlu Ḩassân radıyallâhu ʹanhu: “وَلَدْنَا بَنِي الْعَنْقَاءِ وَابْنَيْ مُحَرِّقٍ || فَأَكْرِمْ بِنَا خَالًا وَأَكْرِمْ بِنَا ابْنَمَا” أَيِ ابْنًا
اَلْإِبْنُمُ [el-ibnum] (hemzenin kesri ve bâ’nın sükûnuyla) Oğul, إِبْنٌ [ibn] maʹnâsına; âhirinde olan mîm zâ΄iddir. Ve bu kelime iki mekândan muʹrebdir; tekûlu: هَذَا اِبْنُمٌ nûn’un ve mîm’in refʹiyle ve مَرَرْتُ بِاِبْنِمٍ nûn’un ve mîm’in cerriyle ve رَأَيْتُ اِبْنَمًا nûn’un ve mîm’in nasbı ile, ammâ evvelinde olan elif meksûredir ʹalâ-külli hâl.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı