اَلْإِسْكَانُ [el-iskân] (hemzenin kesriyle) Bir adamı bir mahalde sâkin ve ber-karâr kılmak maʹnâsınadır; yukâlu: أَسْكَنَهُ الدَّارَ إِذَا جَعَلَهُ سَاكِنًا فِيهَا Ve bir adamı fakr u fâka hareketten alıkomak maʹnâsınadır; yukâlu: أَسْكَنَهُ الْفَقْرُ أَيْ قَلَّلَ حَرَكَتَهُ ʹAlâ-kavlin مِسْكِينٌ [miskîn] bundan me΄hûzdur, ke-mâ se-yuzkeru. Ve bir adamı miskîn kılmak maʹnâsınadır; yukâlu: أَسْكَنَهُ اللهُ أَيْ جَعَلَهُ مِسْكِينًا Ve sonradan miskîn olmak maʹnâsınadır; yukâlu: مَا كَانَ مِسْكِينًا وَإِنَّمَا أَسْكَنَ
اَلْإِسْكَانُ [el-iskân] (hemzenin kesriyle) Evde sâkin kılmağa derler; tekûlu: سَكَنْتُ دَارِي وَأَسْكَنْتُهَا غَيْرِي
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı