اَلْأَشْلَاءُ [el-eşlâ΄] (hemzenin fethiyle) شِلْوٌ [şilv] kelimesinin cemʹidir ki ʹuzv maʹnâsınadır. Ve
أَشْلَاءُ اللِّجَامِ [eşlâ΄u’l-licâm] At uyanının başlık ve dizgin kayışlarına denir; yukâlu: قَامَ بِأَشْلَاءِ اللِّجَامِ أَيْ سُيُورِهِ ʹAlâ-kavlin şol gemlere denir ki zamân-ı vâfirden beri ve kullanılmakla demiri aşınıp yufkalanmış ola.
اَلْأَشْلَاءُ [el-eşlâ΄] (hemzenin fethi ve elifin meddiyle) Cemʹi. Ve
أَشْلَاءُ الْإِنْسَانِ [eşlâ΄u’l-insân] İnsânın baʹde’l-mevt çürüyüp dağılan ʹuzvları. Ve
أَشْلَاءٌ [eşlâ΄] Bir kavmin bakiyyesine dahi derler; yukâlu: بَنُو فُلَانٍ أَشْلَاءٌ فِي بَنِي فُلَانٍ أَيْ بَقَايَا فِيهِمْ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı