اَلْإِيدَاعُ [el-îdâʹ] (hemzenin kesriyle) Bir nesneye bir adamın yanında emânet komak maʹnâsınadır; tekûlu: أَوْدَعْتُهُ مَالاً إِذَا دَفَعْتَهُ إِلَيْهِ لِيَكُونَ وَدِيعَةً Ve emâneti kabûl eylemek maʹnâsına olmakla zıdd olur; tekûlu: أَوْدَعْتُهُ أَيْ قَبِلْتَهُ مَا أَودَعَنِيهِ
اَلْإِيدَاعُ [el-îdâʹ] (hemzenin kesri ve meddiyle) Mâlı bir kimseye vedîʹa vermek; tekûlu: أَوْدَعْتُهُ مَالًا إِذَا دَفَعْتَهُ إِلَيْهِ لِيَكُونَ وَدِيعَةً عِنْدَهُ Ve
إِيدَاعٌ [îdâʹ] Vedîʹa almağa dahi derler; tekûlu: أَوْدَعْتُهُ إِذَا دَفَعَ إِلَيْكَ مَالًا يَكُونُ وَدِيعَةً عِنْدَكَ فَقَبِلْتَهَا وَهُوَ مِنَ الْأَضْدَادِ Bu zikr olunan Kisâ΄î rivâyetidir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı