اَلْبَسِيسَةُ [el-besîset] (سَفِينَةٌ [sefînet] vezninde) Bir taʹâm ismidir ki sevîki yâhûd dakîki yâhûd ezilmiş keşi sâfî yağla yâ zeytûn yağıyla bulayıp tabh eylemeksizin ekl ederler, Fârisîde çengâlî ve Türkîde omaç dedikleridir. Kezâlik bir nevʹ yiyeceğe denir ki ekmeği kuruttuktan sonra dövüp su ile karıştırıp sevîk gibi içerler. Ve
بَسِيسَةٌ [besîset] Beyne’n-nâs îkâʹ olunan nemîme ve siʹâyete ıtlâk olunur; yukâlu: أَوْقَعَ بَيْنَهُمُ الْبَسِيسَةَ أَيِ النَّمِيمَةَ وَالشَّرَّ وَالسِّعَايَةَ
اَلْبَسِيسَةُ [el-besîset] (bâ’nın fethi ve sîn’in kesri ve meddiyle) Sevîki yaʹnî pisteyi yâhûd unu veyâhûd ögünmüş keşki say yağıyla yâ zeyt yağıyla karıştırıp pişirmeden ekl etmektir. Yaʹḵûb eyitti: Pistede rutûbet eşedd olur لَتٌّ [lett]e olan rutûbetten.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı