اَلتَّتَايُعُ [et-tetâyuʹ] (تَفَاعُلٌ [tefâʹul] vezninde) Bir kimse nâsın hilâfınca olan bir işe kendi başına fikr ve reviyyetsiz mübâşeret eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: فُلاَنٌ يَتَتَايَعُ فِي الْأَمْرِ إِذَا كَانَ يَرْكَبُ فِيهِ عَلَى خِلاَفِ النَّاسِ Ve dâ΄imâ şerr ve şûra atılmak maʹnâsınadır; yukâlu: يَتَتَايَعُ فِي الشَّرِّ أَيْ يَتَهَافَتُ وَيُسْرِعُ Ve önegülük eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: تَتَايَعَ فِيهِ إِذَا لَجَّ ve yukâlu: مَا هَذِهِ التَّتَايُعُ أَيِ اللَّجَاجَةُ Ve yerinden deprenip doğrulmak maʹnâsınadır; yukâlu: تَتَايَعَ لِلْقِيَامِ إِذَا اسْتَقَلَّ لَهُ Ve bir nesneyi iletmek maʹnâsınadır; yukâlu: إِتَّايَعَتِ الرِّيحُ بِالْوَرَقِ إِذَا ذَهَبَتْ بِهِ İşbu إِتَّايَعَتْ kelimesinin aslı تَتَايَعَتْ idi; إِثَّاقَلَ ve تَثَاقَلَ gibi.
اَلتَّتَايُعُ [et-tetâyuʹ] (tâ’nın fethi ve yâ’nın zammıyla) Şereh ve ʹinâda düşmek.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı