اَلتَّوُّ [et-tevv] (tâ’nın fethi ve vâv’ın teşdîdiyle) Ferd ve yektâ maʹnâsınadır ki tek demektir; yukâlu: هُوَ تَوٌّ أَيْ فَرْدٌ Ve bir kat ipe denir; cemʹi أَتْوَاءٌ [etvâ΄] gelir; ve minhu yukâlu: كَانَ الْحَبْلُ تَوًّا فَصَارَ زَوًّا Ve bin nefer süvârîye ıtlâk olunur; yukâlu: وَجَّهَ الْأَمِيرُ مِنْ خَيْلِهِ بِتَوٍّ أَيْ بِأَلْفٍ Ve dünyâ ve âhiret şuglünden fârig ve tehî bî-kâr ve tebeh-kâra denir; yukâlu: رَجُلٌ تَوٌّ أَيْ فَارِغٌ عَنْ شُغْلِ الدَّارَيْنِ Ve dikilip duran binâ΄ ve ʹimârete denir. Ve yolda katʹâ tevakkuf eylemeyip bir yere dosdoğru ok gibi gelen adama denir, eger nevʹan irkilip sekte ederse ıtlâk olunmaz; yukâlu: جَاءَ فُلَانٌ تَوًّا أَيْ قَاصِدًا لَا يُعَرِّجُهُ شَيْءٌ
اَلتَّوُّ [et-tevv] (tâ’nın fethi ve vâv’ın teşdîdiyle) Tek, ferd maʹnâsına. Ve fi’l-hadîsi: “اَلطَّوَافُ تَوٌّ وَالْإِسْتِجْمَارُ تَوٌّ” Ve إِسْتِجْمَارٌ [isticmâr] taşla istincâ etmeğe derler; ve yukâlu: وَجَّهَ فُلَانٌ مِنْ خَيْلِهِ بِأَلْفِ تَوٍّ يَعْنِي بِأَلْفِ رَجُلٍ أَيْ بِأَلْفٍ وَاحِدٍ وَيُقَالُ جَاءَ الرَّجُلُ تَوًّا إِذَا جَاءَ وَحْدَهُ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı