اَلْحَشْوُ [el-ḩaşv] (ḩâ’nın fethi ve şîn-i muʹcemenin sükûnuyla) Halkî hurde develere denir; yukâlu: أَعْطَاهُ مِنْ حَشْوِ الْإِبِلِ أَيْ صِغَارِهَا Ve muktezâ-yı hâlden zâ΄id sözlere denir ki kelâm esnâlarına taḣlîl ederler, mefhûm ve me΄âlden hâric neste ve meselâ dedikleri gibi; yukâlu: كَثِيرُ الْحَشْوِ فِي كَلَامِهِ أَيْ فَضُلَ كَلَامُهُ Ve adamın nefs ve zâtına ıtlâk olunur; yukâlu: حَشْوُ الرَّجُلِ أَيْ نَفْسُهُ Ve masdar olur, yastık ve minder makûlesini kıtık ve pamuk makûlesiyle doldurmak maʹnâsına; yukâlu: حَشَا الْوِسَادَةَ حَشْوًا إِذَا مَلَأَهَا Ve yastık ve minder makûlesinin içine doldurdukları nesneye denir, kıtık ve pamuk gibi. Ve bir adamın aʹzâ-i dâhiliyyesine dokunmak maʹnâsınadır; yukâlu: حَشَاهُ حَشْوًا إِذَا أَصَابَ حَشَاهُ
اَلْحَشْوُ [el-ḩaşv] (ḩâ’nın fethi ve şîn-i muʹcemenin sükûnuyla) Yastığı ve ona şebîh nesneyi doldurmak; yukâlu: حَشَوْتُ الْوِسَادَةَ وَغَيْرَهَا حَشْوًا
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı