اَلْخَوْشُ [el-ḣavş] (ḣâ’nın fethi ve vâv’ın sükûnuyla) Böğür taʹbîr olunan ʹuzva denir. İnsânın iki böğrüne خَوْشَانِ [ḣavşân] denir, yukâlu: ضَرَبَ خَوْشَهُ أَيْ خَاصِرَتَهُ Ve masdar olur, dürtmek ve sançmak maʹnâsına; yukâlu: خَاشَ فُلاَنًا بِالرُّمْحِ يَخُوشُ خَوْشًا إِذَا طَعَنَهُ بِهِ Ve cimâʹ eylemek maʹnâsına müstaʹmeldir; yukâlu: خَاشَ جَارِيَتَهُ إِذَا جَامَعَهَا Ve ahz eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: خَاشَ الشَّيْءَ إِذَا أَخَذَهُ Ve çuval makûlesi kaba un ve saman makûlesini el ile atıp doldurmak maʹnâsınadır; yukâlu: خَاشَ الشَّيْءَ فِي الْوِعَاءِ إِذَا حَثَاهُ
اَلْخَوْشُ [el-ḣavş] (ḣâ’nın fethi ve vâv’ın sükûnuyla) İnsânın ve gayrın böğrü, خَاصِرَةٌ [ḣâṡiret] maʹnâsına.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı