اَلذَّمِرُ [ež-žemir] (كَبِدٌ [kebid] vezninde) ve
اَلذَّمْرُ [ež-žemr] (كَبْدٌ [kebd] vezninde ki bâ’nın sükûnuyladır) ve
اَلذِّمْرُ [ež-žimr] (žâl’ın kesriyle) ve
اَلذَّمِيرُ [ež-žemîr] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) ve
اَلذِّمِرُّ [ež-žimirr] (فِلِزٌّ [filizz] vezninde) Şecîʹ ve bahâdır adama denir. Ve dâ΄imâ nâsa meded ve iʹânet eden zarîf ve lebîb ve dânâ adama denir.
اَلذَّمْرُ [ež-žemr] (žâl’ın fethiyle ve dahi mîm’in sükûnuyla) Kındırmak, حَثٌّ [ḩašamp;šamp;] maʹnâsına; yukâlu: ذَمَرْتُهُ أَذْمُرُهُ ذَمْرًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ Ve
ذَمْرٌ [žemr] Arslan anırmağa dahi derler; yukâlu: ذَمَرَ الْأَسَدُ مِنَ الْبَابِ الْمَذْكُورِ
اَلذِّمْرُ [ež-žimr] (žâl’ın kesri ve mîm’in sükûnuyla) Bahâdır, şücâʹ maʹnâsına. Ve bunda dört lügat vardır. ذِمْرٌ [žimr] ʹalâ-mâ merre ve ذَمِرٌ [žemir] bi-fethi’ž-žâli ve kesri’l-mîm mislu: كِبْد [kibd] ve كَبِد [kebid]. Ve كَبِدٌ [kebid] bağıra derler, nitekim maʹrûftur. اَلذَّمِيرُ [ež-žemîr] üçüncü lügat ذَمِيرٌ [žemîr]dir, žâl’ın fethi ve mîm’in kesri ve meddiyle.
اَلذِّمِرُّ [ež-žimirr]dir, žâl’ın ve mîm’in kesri ve râ’nın teşdîdiyle فِلِزٌّ [filizz] gibi. Bu lafızların cümlesi şücâʹ maʹnâsınadır. Ve فِلِزٌّ [filizz] âteşte eriyen cevâhirden munfasıl olan fazalâttır.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı