اَلرُّبْيَةُ [er-rubyet] (râ’nın zammıyla زُبْيَةٌ [zubyet] vezninde) Haşerât-ı arzdan bir cânverdir. Ve kediye denir, سِنَّوْرٌ [sinnevr] maʹnâsına.
اَلرُّبْيَةُ [er-rubyet] (râ’nın zammı ve bâ’nın sükûnuyla) Ribâ maʹnâsında lügattir. Ve fi’l-hadîsi fî sulhi ehl-i Necrân: “لَيْسَ عَلَيْهِمْ رُبْيَةٌ وَلا دَمٌ” Kâle’l-Ferrâ΄: إِنَّمَا هُوَ رُبْيَةٌ مُخَفَّفَةٌ سَمَاعًا مِنَ الْعَرَبِ يَعْنِي إِنَّهُمْ تَكَلَّمُوا بِهَا بِالْيَاءِ وَكَانَ الْقِيَاسُ رُبْوَةً بِالْوَاوِ وَكَذَلِكَ الْحُبْيَةُ مِنَ الْإِحْتِبَاءِ Yaʹnî رُبْوَةٌ [rubvet]in bâ’sı sâkin oldukta kıyâs vâv’la gelmektir, yâ’ya dönmeğe mûcib olmadığı için. Ve حُبْيَةٌ [ḩubyet] ḩâ΄-i mühmele ile otururken dizlerin dikip ayağla arkasın bir nesne ile bağlamaktır. Ve maʹnâ-yı hadîs budur ki “Tâ΄ife-i mezbûreden taleb olunan dem ve sâ΄ir hukûk iskât olundu, illâ ru΄ûs-ı emvâl ki onu edâ etmeleri vâcibdir.”
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı