اَلرُّجُونُ [er-rucûn] (قُعُودٌ [ḵuʹûd] vezninde) Bir yerde mukîm olmak maʹnâsınadır; yukâlu: رَجَنَ بِالْمَكَانِ رُجُونًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا أَقَامَ Ve dâbbe eve alışmak maʹnâsınadır; yukâlu: رَجَنَتِ الْإِبِلُ وَغَيْرُهَا وَرَجِنَتْ وَرَجُنَتْ رُجُونًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ وَالرَّابِعِ وَالْخَامِسِ إِذَا أَلِفَتْ يَعْنِي الْبُيُوتَ Ve davarı merʹâya salıvermeyip hânede habs ile kemter ʹalef yedirmek yâhûd hânede alıkoyup ʹalefle beslemek maʹnâsınadır; yukâlu: رَجَنَ دَابَّتَهُ إِذَا حَبَسَهَا وَأَسَاءَ عَلَفَهَا أَوْ حَبَسَهَا فِي الْمَنْزِلِ عَلَى الْعَلَفِ Ve davar kendisi hânede beslenir olmak maʹnâsınadır; yukâlu: رَجِنَتِ الدَّابَّةُ رُجُونًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا احْتُبِسَتْ فِي الْمَنْزِلِ عَلَى الْعَلَفِ Ve utanmak maʹnâsınadır; yukâlu: رَجِنَ فُلَانًا إِذَا اسْتَحْيَا مِنْهُ
اَلرُّجُونُ [er-rucûn] (zammeteynle) Bir yerde ikâmet etmek; yukâlu: رَجَنَ بِالْمَكَانِ يَرْجُنُ رُجُونًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا أَقَامَ بِهِ Ve
رُجُونٌ [rucûn] Davar bir yerde kendin habs edip merʹâya varmamağa dahi derler; yukâlu: رَجَنَتْ هِيَ بِنَفْسِهَا رُجُونًا وَهِيَ شَاةٌ رَاجِنٌ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı