Kamus-ı Muhit - الرجعة maddesi

اَلرَّجْعَةُ [er-recʹat] (râ’nın fethiyle binâ-i merredir) Ve hâssaten baʹde’l-mevt dünyâya rücûʹ eylemekte istiʹmâl olunur. Ve bu baʹzı kefere ve ehl-i hevâ vü ilhâd hezeyânlarıdır; yukâlu: فُلاَنٌ يُؤْمِنُ بِالرَّجْعَةِ أَيِ الرُّجُوعِ إِلَى الدُّنْيَا بَعْدَ الْمَوْتِ

اَلْمَرْجُوعُ [el-mercûʹ] ve

اَلْمَرْجُوعَةُ [el-mercûʹat] ve

اَلرَّجْعُ [er-recʹ] (râ’nın fethiyle, niteki zikr olundu) ve

اَلرَّجُوعَةُ [er-recûʹat] (حَمُولَةٌ [ḩamûlet] vezninde) ve

اَلرُّجْعَةُ [er-ricʹat] ve

اَلرُّجْعَانُ [er-rucʹân] ve

اَلرُّجْعَى [er-rucʹâ] (râ’ların zammıyla) Bir mahalle gönderilmiş mektûbun ve haberin rücûʹ eden cevâbına ıtlâk olunur, مَرْجُوعٌ [mercûʹ] maʹnâsınadırlar; tekûlu: جَاءَنِي مَرْجُوعُ رِسَالَتِي وَمَرْجُوعَتُهَا وَرَجْعُهَا وَرَجُوعَتُهَا وَرُجْعَتُهَا وَرُجْعَانُهَا وَرُجْعَاهَا أَيْ جَوَابُهَا

اَلرِّجْعَةُ [er-ricʹat] (râ’nın kesri ve fethiyle) Zevcesini bir talâk yâhûd iki talâk tatlîk eden kimsenin mutallakasına rücûʹ eylemesine denir ki henüz ʹiddet münkazî olmaksızın riştesi kabzasında olan nikâh-ı mevcûdun devâmını taleb eylemekten ʹibârettir; yukâlu: هُوَ يَمْلِكُ الرِّجْعَةَ عَلَى زَوْجَتِهِ أَيْ عَوْدَهُ إِلَى مُطَلَّقَتِهِ Şârih der ki Ṡiḩâḩ’ta ve Miṡbâḩ’ta ve bu mâdde fethle efsah olduğu musarrahtır, lâkin mü΄ellif ʹindinde kesri ercahtır. Ve bu fi’l-asl binâ-i nevʹdir. Ve

رِجْعَةٌ [ricʹat] (râ’nın kesriyle) Şol işe yaramaz olan develere ıtlâk olunur ki pazarda onlara bir kimse ragbet ve iltifât eylememekle satılmayıp geri ricʹat olunalar. Burada رِجْعَةٌ [ricʹat], مَرْجُوعَةٌ [mercûʹat] maʹnâsınadır. Ve

رِجْعَةٌ [ricʹat] Satılmış devenin pahasıyla alınan nesneye denir, ke-mâ se-yuzkeru fî اَلْإِرْتِجَاعِ [el-irticâʹ].

Vankulu Lugatı - الرجعة maddesi

اَلرَّجْعَةُ [er-recʹat] (râ’nın fethi ve cîm’in sükûnuyla) Dünyâya geri gelmek; tekûlu: فُلَانٌ يُؤْمِنُ بِالرَّجْعَةِ أَيْ بِالرُّجُوعِ إِلَى الدُّنْيَا بَعْدَ الْمَوْتِ Ve

رَجْعَةٌ [recʹat] Cevâb gelmeğe dahi derler; minhu kavluhum: هَلْ جَاءَ رَجْعَةُ كِتَابِكَ أَيْ جَوَابُهُ Ve

رَجْعَةٌ [recʹat] Talâk-ı ricʹîde rücûʹ etmeğe dahi derler; tekûlu: لَهُ عَلَى امْرَأَتِهِ رَجْعَةٌ Ve kesr dahi lügattır, lâkin feth efsahtır.

اَلرِّجْعَةُ [er-ricʹat] (râ’nın kesri ve cîm’in sükûnuyla) Deve semeniyle satın alınan nesnedir. Ve

رِجْعَةٌ [ricʹat] Kezâlik ʹâmil, zekât veren kimsenin üzerine vâcib olan nesneden yâ ziyâde yâhûd nâkıs almaktır.