اَلرِّمَاحُ [er-rimâḩ] (râ’nın kesriyle) رُمْحٌ [rumḩ]un cemʹidir ki zikr olundu. Ve ʹArablar deve kısmı pek tavlanıp semirse yâhûd nâka pek sütlü olup sağmal olsa أَخَذَتِ اْلإِبِلُ رِمَاحَهَا derler, gûyâ ki o hâlet sebebiyle sâhibini zebhden menʹ etmiş olur.
اَلرَّمَّاحُ [er-remmâḩ] (شَدَّادٌ [şeddâd] vezninde) Mızrak yapan üstâda denir; yukâlu: هُوَ رَمَّاحٌ أَيْ مُتَّخِذُ اَلرُّمْحِ يَعْنِي صَانِعُهُ Ve Remmâḩ b. Meyyâde bir şâʹir-i meşhûrdur.
اَلرِّمَاحُ [er-rimâḩ] Cemʹi. Ve
رِمَاحٌ [rimâḩ] Pek olan dikenlere dahi derler. Kaçan ki diken pek olup davar onu otlasa أَخَذَتْ رِمَاحَهَا derler. Ve davar sütlü yâhûd semiz olmasına dahi أَخَذَتْ رِمَاحَهَا derler, zîrâ sâhibi onu boğazlamadan imtinâʹ eder.
اَلرَّمَّاحُ [er-remmâḩ] (râ’nın fethi ve mîm’in teşdîdiyle) Şol kimsedir ki gönder işler. Ve Remmâḩ b. Meyyâde demekle maʹrûf şâʹirin ismidir. Ve Ebû Berâ΄ ʹÂmir b. Mâlik’e مُلَاعِبُ الْأَسِنَّةِ derler idi; Lebîd mezbûrun mersiyesinde “مُلَاعِبُ الرِّمَاحِ” ile taʹbîr etti, kâfiye ecli için, مُلَاعِبُ الْأَسِنَّةِ mahallinde.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı