اَلزَّبِيلُ [ez-zebîl] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde ki zikr olundu) ve
اَلزِّبِّيلُ [ez-zibbîl] (سِكِّينٌ [sikkîn] vezninde) ve
اَلزِّنْبِيلُ [ez-žinbîl] (قِنْدِيلٌ [ḵindîl] vezninde ve baʹzen zây’ı meftûh olur) قُفَّةٌ [ḵuffet]ye denir ki küfe taʹbîr olunan zarftır, hurmâ yaprağından örerler ki murâd Türkîde dahi zenbîl dedikleri olacaktır, gûnâgûn şeklde yaparlar, ʹalâ-kavlin dağarcığa denir, جِرَابٌ [cirâb] maʹnâsına yâhûd mutlakan haml olunacak ve nesne koyacak kaba denir, وِعَاءٌ [viʹâ΄] maʹnâsına. Ve زَبِيلٌ [zebîl] kelimesinin cemʹi زُبُلٌ [zubul]dür, كُتُبٌ [kutub] vezninde ve زُبْلَانٌ [zublân]dır zây’ın zammıyla. Şârih der ki زِبِّيلٌ [zibbîl]in cemʹi زَبَابِيلُ [zebâbîl] ve زِنْبِيلٌ [zinbîl] cemʹi زَنَابِيلُ [zenâbîl]dir. Ve zenbîle زِبِّيلٌ [zibbîl] ve زِنْبِيلٌ [zinbîl] ıtlâkı mukaddemâ onunla gübre taşıdıklarına mebnîdir. Ve nûn’u zâ΄idedir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı