اَلزَّنْجَبِيلُ [ez-zencebîl] (zây’ın ve cîm’in fethiyle) Bâdeye denir, خَمْرٌ [ḣamr] maʹnâsına. Ve Türkîde tahrîfle zencefil taʹbîr olunan köke denir ki toprak altına işleyip gider; nebâtı kamışa ve hasır otuna şebîh olur, kuvvet-i müsahhine ve hâzıme sâhibi ve bir mikdâr müleyyin ve cimâʹı mukavvî ve kuvvet-i zekâ ve hâfızayı mûris ve keçinin ciğeri rutûbetiyle mahlûten tecfîf ve sahk olunmuşunu iktihâl gışâve-i ʹaynı ve zulmet-i basarı müzîldir. Şârih der ki muʹarribâtın beyânına زَنْجَبِيلٌ [zencebîl] şengelîl-i Fârisî muʹarrebidir. Ve ʹArablar mutlakan müstetâb olan şey΄e زَنْجَبِيلٌ [zencebîl] ıtlâk ederler, ona binâ΄en hamra dahi ıtlâk eylediler.
اَلزَّنْجَبِيلُ [ez-zencebîl] (zâ’nın ve cîm’in fethi ve bâ’nın kesri ve meddiyle) Maʹrûf olan nesne ki edviye kısmındandır. Ve
زَنْجَبِيلٌ [zencebîl] Hamra dahi derler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı